بررسی اثرات عوامل توپوگرافی و شدت چرا بر روی غنای گونه ای مراتع ییلاقی چهار باغ گرگان

مراتع ییلاقی چهار باغ واقع در دامنه جنوبی البرز با متوسط نزولات سالایانه 305 میلی متر و حداقل ارتفاع 1800 و حداکثر 3681 متر و با مساحت 17956 هکتار دارای سه رویشگاه گیاهی اراضی مختلف که بیشترین وسعت آن را مراتع با 5 تیپ غالب گیاهی تشکیل می دهد. اثرات فاکتورهای شدت چرا (سبک - متوسط - شدید) در سه واحد اراضی مختلف (دشت - دامنه - سرتخت) بر روی غنای گونه ای با استفاده از قاپ ویتاکر (50 * 20 متر) مورد مقایسه قرار گرفت و نتایج تحقیق نشان داد که هر جفت رگرسیونهای چرای سکب و چرای شددی در واحد اراضی ((دشت)) و هر جفت رگرسیونهای واحدهای (دشت - سرتخت) و واحدهای (دامنه - سرتخت) در ((چرای سبک)) از نظر شیب و عرض از مبدا با هم تفاوت معنی داری ندارند و می توان رگرسیونهای غنای گونه ای آنها را با هم ترکیب نمود ولی بین رگرسیونهای سایر مناطق مورد مقایسه از انظر شیب یا عرض از مبدا تفاوت معنی داری وجود دارد به عبارتی دیگر می توان گفت در سایر واحدهای اراضی با شدت چراهای مختلف غنای گونه ای گیاهان تغییر یافته است. بنابراین تحت چرای سبک و چرای شدید در واحد اراضی ((دشت)) به علت بهره برداری غیرمعقول تفاوتی حاصل نگردید و همچنین از نظر توپوگرافی بین واحدها (دشت - سرتخت) و واحدهای (دامنه - سرتخت) در ((چرای سبک)) می توان ضمن بهره برداری معقولانه غنای گونه ای را حفظ کرد.